Fundusze stabilnego wzrostu to takie, które pozwalają ulokować ok. 20-40 proc. środków w akcje i odpowiednio 60-80 proc. w obligacje lub inne papiery dłużne. Warto dodać, że stopy zwrotu tego typu funduszy są zazwyczaj zdecydowanie niższe aniżeli funduszy zrównoważonych. Pamiętajmy, że cechuje jednak niższy poziom ryzyka.
Większy udział – większe ryzyko
Fundusze zrównoważone inwestują 40-60 proc. środków w akcje, a pozostałą część portfela w papiery dłużne. Nie bez znaczenia jest również ich potencjalny zysk, ale także i ryzyko, które zależy od udziału akcji w portfelu inwestycyjnym. W niektórych przypadkach może on sięgnąć poziomu 70 proc. wartości portfela, jeżeli jest ustalony benchmark odwzorowujący portfel, w którym 60 proc. stanowią akcje. Inwestorzy radzą, że większy udział akcji w funduszach zrównoważonych implikuje również znacznie wyższe ryzyko w stosunku do funduszy stabilnego wzrostu. Niekiedy jest ono niewiele niższe aniżeli dla funduszy akcyjnych. Fundusze inwestycyjne aktywnej alokacji nie mają jednak z góry określonego stosunku pomiędzy udziałem akcji i obligacji. Może on się jednak zmieniać w przedziale od 0 do 100 proc.
Celowy plan oszczędnościowy – gwarancja stabilnego wzrostu?
W przypadku wzrostów kursów akcji na giełdzie oraz przy dobrym zarządzaniu tego rodzaju fundusze mogą być bardziej rentowne aniżeli samo zrównoważone. W trakcie bessy notuje się mniejsze straty niż podczas funduszy stabilnego wzrostu. Celowy plan oszczędnościowy to jeden z rodzajów oszczędzania, który jest w stanie zagwarantować stabilny wzrost. W segmencie fundusze zagraniczne mieszane, tj. inwestujący znaczną część portfela w aktywa spoza polskiego rynku wyróżnia się następujące grupy funduszy: zrównoważone, zrównoważone w walucie obcej, stabilnego wzrostu, stabilnego wzrostu w walucie obcej, aktywnej alokacji, pozostałe i pozostałe w walucie obcej. Wiele cennych informacji na ich temat będziemy mogli pozyskać od doradców inwestycyjnych. Z ich pomocą dokonamy wyboru najlepszego dla nas rozwiązania.